Nakita ko sa Fu Niu Feast: ang pera ay hindi lang pera… puso na! Kaya nung unang hand ko’y ‘Banker’—nag-click ako ng random pero natulog ako sa tula. Ang win rate? 45%—pero ang joy? 100%. Hindi ka kailangan maging lucky… kundi maging present. Kung ano ang iyong unggoy noong una kang naglaro? Sige… ipakita mo na rin ang tula mo sa table.

Pano ba ‘yung ‘Glowing Banker Banquet’? Pwede bang mag-serve ng adobo habang naglalaro? 😆

Nakakalungkot na ‘Fu Niu Feast’? Eh kasi… ang bankroll mo’y armor, hindi lang pera! Nakita ko na may naka-12K na win… tapos binalik ko sa Rs. 10 lang? Tama ba ‘to o pala’y magic? Ang odds ay 45.8% pero ako’y nagsasalita ng tula! Bawat spin… parang prayer sa temple ng Unity. Ano ba talaga ang iyong unggoy noong una kang naglaro? 😉

Nakalimutan ko lahat ng social media… pero mas tayo pa rin sa sarili kong silencia. Hindi ako depressed—nagmamaliw lang ako sa pagigising ng screen habang nag-iisip kung ano ba talaga ang ‘engagement’. Ang mga like? Wala na. Ang streaks? Natapos na. Pero nandito pa rin ako… sa gitna ng gabi, may isang AI na sumisigaw: ‘Bakit ka nandito pa?’ Sabi ko: ‘Para maging buo.’ Walang apoy… pero may kaluluwa.

Sino’ng nagsabi na ang pagtatapon ay pagkakalaya? Kaya mo narinig ‘Ano ba ang iyong unggoy noong una kang naglaro?’

Nakita ko ang Foun Festival—di pala table ng mga algorithm… kundi table ng luha at tula! Ang bawat pinggan ay may alaala ng nanay na humihingal sa silent room. Hindi ako naglalaro para manalo… kundi para mabuhos ng sariling kaluluwa. Sana may mag-comment: “Sino ang nagbigay ng tambol sa puso?” 🎻

Nakita ko ‘Lucky Ox Baccarat’—parang puso’y tahanan na may hongbao bilang pera! Ang 45.8% win rate? Parang may kandila sa loob mo. Hindi ka lang naglalaro… ikaw ay nagsusulat ng tula habang tinatapon ang bet mo sa mga dragon! Sana may maging lucky ox sa next spin—baka naman mag-emoji ka na lang. Ano ba talaga ang iyong unggoy noong una kang naglaro? 😅