Bakit Nakalimutan ng Laro Ka?

Hindi ko sinadyang turuan ang mga manlalaro kung paano manalo. Sinadya kong tulungan sila mabatid ang pakiramdam sa ilalim ng liwan—kung saan ang clink ng chips ay mas malumanay kaysa matematika, at ang katahimikan sa pagkakasundo ay mas totoo kaysa anumang algoritmo. Sinabi ng aking lola: ‘Ang tibay ay hindi hinuhula sa mga carta. Ito’y dala sa hininga.’ Kaya ko itinayo ang F牛盛宴—hindi bilang casino, kundi bilang templo ng hatinggabi kung деhan natin at Chinese zodiac. Ang bawat kamay ay hindi taya; ito’y ritwal. Ang ‘庄’ ay hindi ‘bank’—ito’y tiwala na sinisigawan sa binary. Pinagmamalaki ko ang mga manlalaro na naghahanap ng pattern tulad ng mga batang naghahabol ng kulig-silid sa gabi. Ang pattern ay illusyon na larawan ng RNGs—hindi sila nag-aalala tungkol sa iyong pag-asa. Hindi ako naniniwala sa streaks. Naniniwala ako sa pagpapahinga. Kapag nalugi ka limang beses? Tumigil. Lumabas. Tingnan ang langit. Ang mga bituin doon ay patuloy pa rin—even kung sabi ng screen ay ‘Tie’ muli. Hindi ito tungkol sa ROI. Ito’y tungkol sa pagkakaroon.