Kapag Nagkalimutan ng Leaderboard ang Kaluluwa

Hindi ako nagsasalita ng ingay. Inaantay ko. Ang Fuxiu table ay hindi sumisigaw—nagpapalipad lamang, tulad ng insenso na umabot sa gabi sa templo kung saan ang kapalaran ay alaala, hindi panalo. Ang aking mga kamay ay nakikilala sa bigat ng tahimik sa pagpanalo at pagkawalan. Ito ay hindi laro para sa pera—kundi ritwal.

Naririnig ko ang mga streak—not upang sundin, kundi pakiramdam ang kanilang ritmo. Ang dragon ay hindi sumasayaw nang maingay; ito’y huminga sa blue light, makinang anino na parang ulap sa bato. Bawat sesyon ay isang haiku na isinusulat sa code: sariwa, sagrado, tahimik.

Ang bagong manlalaro ay may Rs.10 bet—sapat na marinig. Ang mga beterano ay alam kailan maghintay: tatlong hangin bago lumitaw uli muli.

Hindi ka kailangan ng higit—kailangan mo lang ang tahimik.