Nang Malilim ang Leaderboard

Nakatayo ako sa tablo—hindi bilang manlalaro, kundi bilang saksi. Ang mga ilaw ay sumisigaw parang incense sa templo ng gabi, kung saan bawat kamay ay may alaala higit pa sa tsansya. Hindi ito pagtatalo—kundi pagsamba sa ritwal ng tahimik na tugtog.

Nakikita ko ang mga bagong manlalaro na hinihila ang papel na parol—paniniwala sila sa kamalayan. Pero ang kamalayan ay hindi naroroon; ito’y naghihintay.

Hindi ito nagbebenta ng resulta—ito’y naghahatid ng hininga. Naramdaman ko ang paghahanap ng tatlong panalo, tapos nawalan sa ingay—ang pag-asa’y naging static.

Ito’y hindi larong panaali—itong ritwal bilang meditasyon: tugtog ng bell sa templo, at ikaw ay patuloy nakikinig.