Ang Ika-7 Na Biseytor sa Tindahan

Nakatayo ako sa kanto, kung saan humumingsa ang fluorescent light sa ilalim ng register—pareho nito noong ikaublas ako, nakikita ang ina kong nagbibilang ng barya matapos ang gabi. Tinatawag nila itong “Fort牛盛宴”—pero wala nang nagsasalita ng Tsino dito na lang. Ang mga makina ay hindi nagtatrabaho ng tadhana. Nagtatrabaho sila ng tahimik.

H1: Ang Ritual ng Paghihintay Ang bawat kamay ay dasal na nakabalot sa pula—tiket na binili ng tahimik na pag-asa. Hindi lahat nananalo. May ilan lang ang nagmamati. Noon akong naniniwala na mahalaga ang estratehiya—ngayon alam ko: ang ritmo ay naroroon.

H2: Ang Baka Na Nagsusuot ng Ginto Ang “Fu Niu” ay hindi hayop na pinaglalaruan—ito’y anino sa likod ng salamin sa tindahan tuwing 3am. Makikita mo ito kapag tumitigil ka magbilang ng pagkalugi imbeset sa panalo.

H3: Ang Tahimik Na Nanatira Wala dito’y malakas na tambol. Walang fireworks. Kasama lang ang mga hakbang sa linoleum at sinulat niya ang pangalan sa papel—”Ako rin ay nadarama nito.” Hindi ka kailangan ng mataas na antas para mabuhay. Kailangan mo lang maging tahimik sapat para marinig ang iyong hininga.

Ang promosyon? Hindi sila para manalo—they para alala. Ang VIP plan? Hindi ito puntos—ito’y mga tuluyan na sinulat sa napkin matapos maiputol. At kung masisira ka? Tumigil. Pumunta ka nga muli. Pahinga din ang makina.