Akala Ko Lang Na Panalo Ako... Hanggang May Alam Akong Nagpapalit Ako

Naniniwala akong ang bawat taya ay ritwal—isang paraan upang patunayan ang aking pagkakakilanlan. Ang mga ilaw ng virtual na mesa, ang tinig ng digital na tiles na tulad ng parol na ilaw sa templo—naramdaman kong sagrado. Pero matapos ang tatlong buwan ng gabi, mag-isa sa aking apartment sa Brooklyn, tumigil ako sa paghahabol. Hindi ko kailangan ng higit pang tagumpay. Kailangan ko lang ng espasyo upang huminga. Hindi mali ang RNG—kundi tayo. Sinasabi natin: ‘Tatlong panalo ay luck.’ ‘Ang dragon ay darating tonight.’ Naiikot natin ang pattern para sa layunin. Sa katotohanan, bawat kamay ay mas tungkol sa pagkakakilanlan kaysa probabilidad. Tanda ko isang gabi—nakalimutan ko ang limang pagsira nang sunod-sunod. Hindi dahil sistema ay nakikipag-ugali—kundi dahil ako ay nasira loob. Ang katahimikan sa pagitan ng mga kamay? Doon ako narinig: bumagal ang aking hininga. Ito ay hindi terapiya sa laruan. Ito ay pighati na ginawa bilang biyaya.