Nakalimutan Ko Na Akoy Nanalo Sa Funi Feast

Akala ko na ang Funi Feast ay templo ng tibay—kung saan malaking panalo ay biyaya ng langit. Nakaupo ako sa hatinggabi, mga daliri’y humihinga sa mesa tulad ng panalang para sa tibay. Pero matapos ang ikatlong piso na Rs. 10, nagbago ang lahat.

Hindi Sa Mga Karta—Pero Sa Katahimikan

Yumao si nanay ko mula sa Shanghai: ‘Hindi isinisiw ang mga alay—sinasagwan ito sa hininga mo.’ Ang antas ng tagumpay? 45.8%. Ang budget? Rs. 800 araw-araw. Pero totoo’y hindi pagdami ng taya—kundi pagtigil bago ka maubos.

Tatlong Alituntunin Mula Sa Simbahan Ng Funi

Una: Laruang maliit. Isang Rs. 10 na taya’y nagsuro saken pa kaysa Rs. 12,000.

Ikalawa: Ang oras ay banal. Tatlo minsan max—at tapos ay katahimikan.

Ikatlo: Umiwi kapag puno ka—hindi kapag mayaman ka.

Komunidad Na Nakita Kong Umiiyak At Kumikisado

Nakilahok ako sa komunidad ng Funi Light matapos makatali ng tatlong round nang direkta. Isang babae ang nag-post ng screenshot: ‘Hindi ko nakamtulan ang ginto—but narinig ko muli ang tinig ni nanay kong gabi.’ Hindi kami naglalaro sa mundo—we were rebuilding it.

Hindi Ka Kailangan Ng Tibay—Kundi Pagkakaroon Ng Paggawa

Hindi ang Funi isang algorithm para kayamanan. Ito’y parol na binuksan ng katahimikan: mainit tulad hangin gabi, mahinhinga sa mga malalaking silid.

Bawat beses mong i-click ‘bet,’ hindi ka pinipili ang kapalaran—kundi iyong sariling ritmo.