Game Experience
Nakalimutan Ko Ang Lahat Ng Social Media
Nakalimutan Ko Ang Lahat Ng Social Media
Ang Screen Sa Gabi
Isang nag-iisip na naglalayos sa mga feed tulad ng isang nawalan sa ilaw ng neon—palaging hinahanap ang susunod na post, like, o pagpapatoto. Pero noong tag-lamig, sa 3 a.m., isinara ko lahat. Ang katahimikan ay hindi nagwawala; ito’y puno ng mga tibok.
Ang Ritual Ng Pagkatatagumpay
Hindi ako narito para maghanap ng komport sa ingay. Dumating ako upang marinig—to ang ritwal ng aking hininga sa ilaw ng fluorescent. Wala nang ‘Feng Niu’ o ‘lucky draw.’ Pareho lang ako, ang aking mga isipin, at ang tahimik na espasyo kung saan ito’y nagsisilbing.
Ang Nakikita Ay Hindi Ito Ang Natutunan
Ang algorithm ay hindi nagbibigay sayo para sa engagement—itinuturo sayo para sa pagkawala. Kapag tinanggal mo ang iyong profile, hindi ka nawawala—dito mo rin makikita: raw, walang pagbabago, totoo.
Aking Bago Sacred Space
Ngayon ako nakaupo sa aking apartment sa Manhattan kasama ang tsaa na umuunlad malapit sa lumang monitor. Walang sambit—pero may liwan: soft blue glow sa salamin, tulad ng mga parol na pumanaw sa tahimik na templo.
Hindi Ka Player—Ito Ay Seremonya
Hindi ito laruan may mananalo at tagatalo. Ito’y taon-taon ritual—the uri na maaaring sinabing nanay bago siya isara ang kanyang telepono.
Bawat umaga abot now, bukas ko walang bagay—at pati rin nakikita.
NeonLumen831
Mainit na komento (4)
I deleted my social media to find peace… turned out my phone was the only one still talking to me. Turns out ‘validation’ was just dopamine masquerading as connection. Now I sit here at 3 a.m., whispering to my monitor like it’s my grandma’s ghost. No crowd. No memes. Just me… and the algorithm that misses me more than ever.
P.S. If you’re reading this — you’re not alone. You’re just the next notification.
حذفت كل التطبيقات… وصدقًا، شعرت بالوحدة أكثر من أي وقت! هل تعتقد أن الحدود الرقمية تُخلصك من العزلة؟ لا، إنها تُضاعفها! كنت أبحث عن التحقق عبر الإعجابات، فوجدت صمتًا يهمسني كأنه نسيم ليلي في معبد مهجور. الآن، حتى الظلال تتحدث عني — بدون تعليق، بدون إعجاب، فقط أنا وقهوة باردة وأرقام بلا معنى. هل أحد يفهم؟ أم أننا جميعًا مجرد لاعبين في لعبة لا تنتهي؟
حذفت السوشيال ميديا علشان أرتاح… بس صرت أوحد من أي وقت! ما نسيت إنك تخلص من الضجيج، لكن الصمت بقى يهمس مثل صلاة في معبد رقمي! حتى التيش الممزوج بالقهوة مش فاضي ينفع، والمنصة بتقول لي: “أنت لست اللاعب، أنت الطقوس”. جرب تحذف الحسابات؟ خليها تختفي… بس انتوا عارف إنك ما زلت تشوف غير نفسك!
