Game Experience
I Delete Social Media, Mas Natatakot Ako Sa Kalungkutan
I Delete Social Media, Mas Natatakot Ako Sa Kalungkutan
Ang Screen sa 3 a.m. Ay Aking Tanging Salamin
Naniniwala ako na ang tahimik ay walang laman. Ngunit nalaman ko: ang dilaw ng laptop sa 3 a.m. ay hindi lang liwan—ito ang tanging mukha na sumasalamin sa akin. Walang filters. Walang hashtags. Pansin lamang ang hininga at bigat ng isip.Tinuturo Akin ng Lola Ko Sa Tea House
Sa San Francisco, inumin ni Lola ko ang oolong tea habang pinapanood ang mga lantern noong Bagong Taon. Hindi siya nagsabi ng “luck”—sinabi niya, “Tingnan mo ang iyong kamay kapag walang nagmamasid.” Doon ko nalaman: ang koneksyon ay hindi binebenta sa likes—ito’y nadarama sa pagitan ng hininga.Hindi Ka Panalo Kung Mabigay Ka
Subukan kong maglaro—scrolling, posting, hinahanap ang validation tulad ng mga slot sa carnival. Pero panalo ay hindi tungkol sa pagdoble ng likes o paghahanap ng reward. Ito’y tungkol sa pagtigil nang sapat upang marinig ang iyong sariling puso.Ang Tunay Na Prima Ay Hindi Ginto—Kundi Pagkakaroon
Noong i-delete ko lahat, nagpahinga ako ng dalawampung minuto nang walang app. Walang notification. Walang komento. Ang tanging dumating ay aking anino sa platform ng subway—hinuhusgahan hindi ng iba’s mga mata, kundi ng sarili kong puso. Doon ako naging mas natatakot… at mas buhay.Magsama Sa Tahimik Na Panalo
Kung sinadya mong tingnan nang matagal ang screen at tanungan: ‘Totoo ba akoy?‘—magcomment ka: Kailan mo huling nadarama na hindi ka nakakatok?NeonLumen831
Mainit na komento (4)
Aku hapus semua media sosial… eh malah jadi lebih takut sendirian! Bayang-bayang layar laptop jam 3 pagi itu kayak cermin hidup—tanpa filter, tanpa hashtag, cuma nafas ku sendiri yang kedengaran kayak kipas pendingin. Nenekku di Bogor bilang: “Jangan cari validasi di likes—cari keheningan itu lebih berharga.” Sekarang aku main Genshin Impact bukan buat ngejar raritas… tapi biar bisa denger detak jantung sendiri. Kamu pernah merasa lebih hidup pasca-unfollow? Komen dong—kamu juga ngopi sambil ngecek Instagram jam 2 pagi?
Nakalimutan ko lahat ng social media… pero nandito ako sa 3am na screen — yung blue glow ng laptop ko ang tanging salamin na nakikita sa akin! Walang likes, walang comments… puro lang ang himig ng cooling fan at bigat ng te ni Lola sa San Francisco. Alam mo ba? Ang totoo ay hindi kasi manalo… kundi lumaki sa sarili mong paghinga. Sino pa ba ang naka-antay sa iyo? Comment na: ‘Ano bang nagawa mo kahapon?’
ลบโซเชียลแล้วกลับกลัวมากขึ้น? อ๋า… ตอนแรกคิดว่าเงียบจะช่วยได้ แต่พอเปิดโน้ติฟิเคชันหายไป หน้าจอแล็ปท็อปมันสะท้อนหน้าตัวเองแบบไม่มีฟิลเตอร์! เหมือนย่าตายายบอกว่า “ดูมือตัวเองเวลาไม่มีใครดู” — จริงๆ แล้วเราหาความหมายในลมหายใจระหว่างพักกับแฟนเย็นกับแสงตะเกียนจันเดอร์นี้เลย! เห็นไหม? เคยสุดท้ายอยากให้ใครมาไลก์ให้เรา… ก็กินชาต่อไปเถอะ!
Nakalimutan ko lahat ng social media… pero nung biglang laptop ko’y naging mirror ko? 😅 Nandito ako sa subayway sa gabi — walang like, walang comment… puro lang shadow at oolong tea ni Lola. Sinabi niya: ‘Huwag kang maghintay ng validation mula sa strangers.’ Kaya ngayon… kahit wala akong followers? mas takot pa ako sa sarili kong pag-iisip. Sino bang nagtatanong kung bakit ka pa rin nag-screens? Comment mo na: ‘Ano ba talaga ang loneliness na may WiFi?’ 🌙
