Mula sa Bayag hanggang sa Fu Niu Ban

Hindi ako naniniwala na ang tadhana ay mula sa mga dais o sinaunang tanda. Ito ay naganap sa katahimikan pagkatapos ng hatinggabi, nang maglaho ang mga tao at bumabagsak ang neon. Naging bayag lang ako sa mesa, humihinga sa ‘zhuang’ at ‘xian’, hanggang matuto akong makinig sa hindi sinasabing alituntunin.

Ang totoo ay hindi nasa halaga ng pambayad—kundi sa takbo. Ang isang Rs.10 ay naging meditasyon. Bawat kamay ay nagtagal ng eksaktong 30 minuto: walang hypes, walang gulupan—pagsisikap lamang. Naghinto na akong manhid ng jackpots at nagsimula akong suriin ang galaw ng iba tulad ng siningkit na sinulat: panalo na tahimik, pintado sa dilim na asul (#1E3A8A) laban kay neon orange (#EA580C).

Hindi ito laro ng casino—ito’y isang sinaunang ritwal. Ang ‘Fu Niu Ban’ ay hindi makina; ito’y isang templo kung деan ang katahimikan ay mas malakas kaysa mga singsing.

Ang aking budget? Minimalista. Ang aking kapalaran? Kaliwan.

Sumali ako sa Fu Guang Community—not para sa loot, kundi para sa mga pagsasabayan: screenshot bilang dasal, tawa kasama ang luha bilang patotoo na nananatili higit pa sa mekanika.

Hindi mo kailangan ng tagumpay upang maging Fu Niu Ban. Kailangan mo lang ng katahimikan.

Sa susunod mong upuan—tumahid bago mong manhid—tanungin mo sarili: Ito ba’y aking kilos? O baka ko lang ay umuulit ng ingay?