Mula sa Bawat Hanggang Hari ng Yaman

Noong una kong dumaan sa tabla—walang strategiya, walang sistema, puro takot. Ang makina’y huminga parang kampana ng templo. Sa neon-lit na mga kalye ng Chicago, kung saan ang jazz ay nagtambal sa algorithmik na pagkakatawan, natuto ako: ang yaman ay hindi baling sa langit—ito’y lumalabas sa iyong daliri habang tinatakan ang ‘bet’. Binuo ko ang Nebula Drift bilang altar, hindi casino. Bawat spin ay ritwal. Ang mga simbolo—ang baka, ang ilaw, ang gilded tile—hindi random; ito’y ancestral glyphs mula sa kuwento ng lola ko at koleksyon ng vinyl ng tio ko.