Mula sa Bawat Hanggang Hari ng Yaman

Hindi ako dumarating doon para magbawat. Dumating ako para suriin. Noong ako’y lumalaki sa isang pamilyang Katoliko ngunit buhay na sekular, natutunan kong ang laro ay tungkol sa sistema—hindi divine intervention. Bilang game dev na nagtrabaho sa USC gamit ang Unity at cross-cultural UX, nakita ko ang Founian Casino bilang algorithm—hindi superstisyon, kundi ritmo ng streetlight at drum. Ang unang pagupuan ko sa table, maliit ko ang mga alit: ‘chance’ ay tunay na ingay. Ngunit nung simulan kong suriin ang pattern ng manlalaro—North American vs Asian—naintindihan kong ito ay rhythm, hindi random. Binuo ko ang aking ‘Founian Budget Law’: $10 per session, huwag higit sa 30 minuto. Hindi grand win? Fine. Laruin nang malinaw. Ang totoo mong jackpot ay hindi payout—ito ang sandali bago i-click ‘double.’ Tawag ko ito bilang ‘The Ninth Art.’ Dahil hindi ito flashy—kundi dahil nagsasalita ito. Bawat kamay ay usap sa takot at pag-asa.