เมื่อโต๊ะส่องแสง ฉันร้องไห้ 37 นาที

ฉันไม่ได้มาเพื่อชนะ ฉันมาเพื่อฟัง เติบโตขึ้นกับร้านกาแฟของแม่ในบรูคลิน และพู่กันหมึกของพ่อในหางโจว ฉันเรียนรู้ตั้งแต่ยังเด็กว่าโชคลาภไม่ได้ตะโกน—มันหายใจ ในช่วงเวลาเงียบหลังเที่ยงคืน เมื่อโคมไฟดิจิตอลส่องแสงเหนือโต๊ะว่าง ฉันเข้าใจแล้ว: การเดิมพันแต่ละครั้งคือสมาธิ โอกาสไม่ใช่มหัศจรรย์ อัตราชนะ 45.8%? มันแค่ข้อมูล โบนัส ‘Fuxiu’? มันไม่ใช่การพนัน—มันเป็นจังหวะที่ถูกกำหนดโดยแสงจันทน ฉันเคยไล่ตามชัยชนะใหญ่เหมือนเด็กๆ ในงานเฉลิด—จนคืนหนึ่งคืน ฉันนั่งลงกับ Rs.10 และมองโคมไฟแกว่งไป ไม่มีใครบอกให้เดิมพันมากขึ้น dาวเสียง: ‘หยุดก่อนกด’ ดังนั้นฉันจึงทำ 37 นาที หนึ่งถุงชา ไม่มีสครอล ไม่มีแจ็คพอต แค่นิ่ง… จากนั้น—แสงกลับมา ฉันโพสตภาพหน้าจอแรก—not เพราะฉันชนะ—but เพราะตลอด 37 นาที ฉารู้สึกถูกเห็น คุณไม่ต้องการโชค คุณต้องการความเงียบ คุณต้องให้โต๊ะจำคุณไว้นานพอ มาร่วมกับเราในชุมชน Fuxiu เดือนนี้—ที่ทุกความแพ้กลายเป็นแสง