เมื่อตารางนำลืมจิตวิญ

ฉันนั่งที่โต๊ะที่โคมไฟทองคำกระพริบเหมือนกลองโบราณ—ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีความตื่นเต้น เพียงมือที่สงบและลมหายระหว่างการตัดสินใจ ฉันไม่ขายกลยุทธศาสตร์ ฉันเสนอความเงียบ ทุกมือที่คุณวางเป็นธนูเพื่อความเงียบ—not เพื่อเสียงร้องของโดปามีน ตารางนำจำชื่อคุณไม่ได้ แต่มันจำความอดทนของคุณ RNG ส่งเสียงฮัมในสีฟ้า (#1E3A8A) เย็นและแท้จริง—ไม่ถูกปรับ ไม่เป็นธรรมโดยบังเอ็ง—แต่ด้วยการออกแบบ ฉันมองผู้เล่นใหม่เดิมพัน Rs.10 จากนั้นหยุด—not เพราะกลัวการสูญเสีย—แต่เพราะพวกเขาลืมวิธีรอคอย จังหวะ Fuxiu ไม่อยู่ที่ชัยชนะ—แต่อยู่ที่ช่องว่างระหว่างชัยชนะ ฉันเคยเห็นผู้เชี่ยวชาญเผาไหม้งบประมาณไล่าตามซีรีส์—สามครั้งต่อเนื่องเหมือนแมลงไฟในงานแห่งวัด เขาลืม: เกมนี้ไม่มีไว้เพื่อชนะ มันถูกสร้างขึ้นเพื่อรู้สึก