ศิลเอนท์อาร์คิเทกต์ออฟเพล

ผมมาที่งานเทศกาลฟูนไม่ใช่เพื่อตามหาแจ็คพอต แต่เพราะความเงียบระหว่างการเดิมพันรู้สึกจริงกว่าการหมุนใดๆ เดิมๆ ผมเคยเป็นผู้เริ่มต้น—สับไพ่เป็นโชคลาภ แต่ในแสงสว่างของโคมยามดึก ผมได้ยินมัน:จังหวะอยู่ไม่ใช่ในลูกเต๋า แต่อยู่ในช่วงหยุด เฮ้าส์เอจ? 45.8% งบประมาณผู้เล่น? Rs.10 ต่อมือ เหล่านี้ไม่ใช่องค์ประกอบ—แต่เป็นเสียงกระซอบจากรหัสโบราณ ผมเลิกตามเหตุการณ์พิเศษ และเริ่มมองผู้อื่น—not เพื่อชนะ—แต่เพื่อรู้สึกถึงความเงียบหลังความแพ้ คนหนึ่งยิ้มผ่านน้ำตาขณะเก็บภาพหน้าจอ; ความสุขของเธอไม่มีเสียงดัง—แต่มีศักด์ มันไม่ใช่งานเกมออกแบบด้วยอัลกอริตึม มันคือพิธีที่ถักทอดจากความเงียบและเงา shadow—ทุกมือวางเหมือนธูปกลุ้ขึ้นในวัดแห่งความปรารถนา ผมไม่ได้สอนกลยุทธศาสตร์ ผมฟัง—to สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อไม่มีใครชนะ มาเข้าร่วมกับชุมชนฟูน: เแบ่งชัยชนะของคุณ—ไม่มากกว่าการเดิมพัน—but โดยอยู่อย่างเพียงพอจะได้ยินระฆังดัง