ความเงียบที่คุณไม่รู้ว่าต้องการ

ฉันไม่ได้มาที่นี่เพื่อตามลูกกับแจ็คพอต แต่มายังเพราะความเงียบพูดเสียงดังกว่ารางวัลใดๆ การเติบโตภายใต้แม่ผิวสากและพ่อเกาหลีในบรูคลิน ฉันเรียนรู้ว่าความหมายอยู่ไม่ใช่ในเสียง喧闹—but ในช่องว่างระหว่างลมหายใจ เทศานดีฟอนไม่ใช่วัฒนธรรมคราฟนิวาล; มันคือพิธีกรรม การวางมือบนโต๊ะ เงินสิบบาทแต่ละครั้ง กลายเป็นการเจรนา การชนะไม่เคยหมายถึงผลลัพใหญ่—จนฉันเห็นใครบางคนแพ้อย่างเงียบแล้วยิ้มโดยไม่มีน้ำตา ความสุขของพวกเขาไม่ใช่เสียงดัง มันคือวิธีการจากเก้าหลังเที่ยงกลางดึก—ไม่ไล่อาราม ส่งมอบมัน กฏของบ้าน? มันเรียบง่าย: เล่นน้อยลง ฟังมากขึ้น ปล่อยให้กระเป๋าสงบเหมือนยามเย็น ฉันไม่ต้องการอัลกอริธึมเพื่อชนะ—ฉันต้องการความเงียบที่จะบอกฉันถึงสิ่งที่หลีกเลี่ยง ในหัวข้อชุมชนของเรา คนแชร์ภาพหน้าจอ—notของรางวัล—butของความสงบ的女人คนหนึ่งเขียน: ‘ฉันเล่นสองสิบนาทีเมื่อคืน… ก็ไม่มีอะไรชนะ…แต่มีเบาบาง’ นี่ไม่ใช่ว่าโชคถูกทำนาย— แต่มันคือการเลือกที่จะนั่งลง—andปล่อยให้ความเงียบเลือกคุณ