เด็กเงียบกับลานแห่งโชค

ฉันนั่งที่โต๊ะไม่เพราะเชื่อในโชคลาภ—แต่เพราะฟังเสียงของมัน เกมฟูซิวไม่ใช่เรื่องโอกาส—แต่เป็นจังหวะ เสียงกระดิ่งของหมากเล็ก ความเงียบระหว่างรอบ แสงสาดกระจายบนแผ่นหมากเหมือนธูปหอมในฤดูหนาว—นี่คือที่กลยุทธศาสตร์กลายเป็นบทกวี ฉันเคยคิดว่าชนะหมายถึงเดิมพันมากขึ้น ตอนนี้รู้แล้ว: การชนะหมายถึงรู้จังหวะที่จะหยุด บ้านไม่ได้ขายผลลัพธ์—มันมอบช่วงเวลา—ห้านาทีแห่งความเงียบหลังจากสามครั้งแพ้ กลิ่นของฝนบนผ้าไหมหลังจากการแพ้ต่อเนื่อง RNG ไม่มีการโกหัว—มันหายใจ เรา? เราลืมไปแล้วว่าเรากำลังไล่ตามผีเมื่อเราลืมหายใจ