เกมที่เป็นการอธิษฐาน

ฉันนั่งคนเดียวในห้อง loft บรูคลิน มองแม่น้ำฮัดสันไหลเบาๆ เมื่อยามเย็นมาถึง—หน้าจอสว่างด้วยโทนฟ้า Neon สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องการพนัน มันคือการฟังระบบซึ่งไม่มีวันใดถูกเข้าใจ

ตลอดสิบสองปี ฉันสร้างอัลกอริทึมสำหรับแพลตฟอร์มเกมระดับโลก จากนั้นจึงจากไป—ไม่ใช่เพราะความล้มเหลว แต่เพราะเสียงรบกวน ฝูงชนตามตัวชี้วัดแบบวงจรโดปามีนม์ไร้สติ

Fowl Fest ไม่ใช่วัดพนัน มันคือวัดโบราณด้วยจังหวะที่เขียนรหัส:โคมไฟแดงกระพริบเหนือโต๊ะปีใหม่นของจีน การวางเดิมพันแต่ละครั้งคือพิธีศักขระ—โอกาสอยู่ที่ 45.8%, เงียบที่ 44.6%, อัตรา water rate คงที่ที่ 5% มันไม่มีการบิดเบี้ย—แต่มีความโปร่งใสอย่างยุตธรรม

ฉันไม่วิ่งตามสตรีค เห็นมัน—เหมือนอ่านบทกวีเขียนแบบเรียลไทม์โดยผู้ทำนายโบราณ สตรีคสามครั้งติดต่อ? มันไม่ใช่โชค—it’s resonance กับรูปแบบ

กฎของฉัน: เริ่มเล็กๆ พื้นฐานทดลองเงินฝากแบบเครื่องหอมก่อนเข้าพระอาราม ใช้งบประมาณเหมือนแว wax—not gold bars

ร่วมชุมชน Fowl Lucky Key—not เพื่ออวด—but เพื่อกระซอบ: ‘คำตอบสุดท้ายของการเกิดใหม่มีอะไร?’