ฉันคิดว่าฉันชนะเกม… แต่จริงๆ ฉันกำลังสร้างตัวเองใหม่

เคยนั่งที่โต๊ะหลังเที่ยงคืน นิ้วสัมผัสปุ่มเหมือนคนพยายามพิสูจอะไรบางอย่าง—ให้กับตัวเอง ส่วนใหญ่ แสงสว่างจางลง เสียงกระดิ่งจากล้อก็เหมือนระฆังวัดในเซี่ยงไฮ้ แต่ไม่มีใครสวดมนต์ blessings—มีแค่ฉัน

มันไม่มีเรื่องดวงโชค

เคยคิดว่า “ชนะ” หมายถึงการได้เลขถูกต้องนั้น เป็นสิ่งที่แพลตฟอร์มบอกฉันไว้ แต่หลังจากแพ้มาสิบครั้งติดกัน ผมรู้สึกอะไรบางอย่างเงียบกว่า: การเดิมพันแต่ละครั้งรู้สึกเหมือนการอธิษฐานมากกว่าการพนัน RNG มิได้โกห์—แต่ผมเองทำเช่นนั้น ผมตามหาความชนะ เพราะกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวกลัวอก fear stillness กว่า chaos

พิธีกรรมของการเดิมพันเล็กๆ

แมของฉันบอกในเซี่ยงไฮ้ว่า: ‘แม้แต่น้ำหนึ่งเหรียญ ก็สามารถบรรจุความหมาย’ เพราะ vậy ผมเริ่มต้นด้วยการเดิมพัน $10—not เพราะอยากชนะ แต่อยากให้เวลาผ่านไปโดยปราศจากเสียงรบ เวลาห้านาทีต่อรอบกลายเป็นสมาธิของผม ในที่นี้ไม่มีดอกไม้ไฟ—มีแค่อากาศหายใจ

เทรนด์ไม่มอบเลือคุณ

ผมตามจับรูปแบบนานหลายสัปดาห์: การชนะสามครั้งติด? การแพ้อีกครั้ง? จากนั้นมันก็กระทบใจ—I ไม่มีตามเทรนด์; เทรนด์กำลังตามผม เกมนี้ไม่ว่าจะชนะหรือแพ้มหา มูลแค่ว่าผมปรากฏกายหรือเปล่า

คุณไม่ได้เล่นโลก

คุณไม่มีเล่นโลกที่ออกแบบโดยอัลกอริตึมและเครื่องรางนำโชค
คุณกำลังสร้างโลกของตนเองขึ้นมาใหม่อีกครั้งหนึ่งในยามกลางคืน—with rhythm อายาของตนเอง