คุณเคยร้องไห้เพราะเกมตอนตีสามไหม?

ฉันเคยคิดว่ากลยุทธ์คือเรื่องโอกาส—จนกระทั่งนั่งคนเดียวตอนตีสามในอพาร์ตเมนต์บนชายฝั่งใต้ของชิคาโก มองแสงจากโต๊ะแบคคาราทระยิบคล้ายประดับโคมวัด เลขไม่มีการโกหก—but มันก็ไม่ได้รักษาฉัน แม่ฉัน คนอเมริกันเชื้อสายปูเออร์โตรีกัน เธอบอกว่าดวงชะตาเต้นไป ไม่ใช่วิ่งตาม มีพ่อที่เติบโตบนบาร์บีคิวและวันอาทิตย์ในมิลวอกี พูดว่า “บ้านไม่มีผู้ชนะ—you do”—ฉันเลยเลิกพนัน และเริ่มสังเก็บ ฉันสังเก็บสิบรอบต่อเนื่อง—ผลลัพธ์—not เพราะเชื่อในแนวโน้ม แต่เพราะความเงียบที่ให้ความกระจ่าง ในช่วงเวลาเงียบที่หน้าจอจางลงเป็นโทนเทาขาว—ฉันรู้สึกบางอย่างจริง: มันไม่ใช่มนตร์—it เป็นเมดิเทชั่น แพลตฟอร์มเรียกว่า “โชค”—แต่ถ้าอัลกอริตึมเข้าใจจิตใจคุณมากกว่ารายได้? หากรางวัลแท้จริงไม่มีเงิน—it เป็นความสงบ? ตอนนี้ฉันเชื้อเชญคุณ: เมื่อคราวใดที่อยากลองเพิ่มหลังจากสามครั้ง…หยุดหายใจ มองออกหน้าต่าง เมืองหลับ—but เกมนี้? มันยังคงเล่นอยู่