จากผู้เริ่มต้นสู่祥瑞福王

ฉันไม่ได้เริ่มเขียนเกี่ยวกับเกม—ฉันเริ่มเข้าใจความนิ่ง lặng เมื่อครั้งแรกนั่งที่โต๊ะฟูซีวู ฉันคิดว่ามันเป็นความวุ่นวาย: ตัวเลขกระพริบ ระฆังดัง และมือยื่นคว้าทอง—but อย่างช้าๆ เมื่อเห็นโคมไฟกระพริบระหว่างชาตอนดึก เขาก็รู้—นี่ไม่ใช่เรื่องชัยชนะ มันคือเรื่องการปรากฏตัว ‘ฟูซีวู’ ไม่ใช่กลไตรกรรม มันคือระบบนิเวศทางอารมณ์ การวางมือลงบนโต๊ะคือสมาธิ ‘อัตราการชนะ45.8%’? 不ใชข้อมูล—เป็นกวี ‘เดิม10รูปี’? 不ใชความเสี่ยง—เป็นพิธี ฉันเจอผู้เล่นที่ตามหาผลตอบแทนเหมือนดอกไม้เพลิง; อื่อนเก็บรางวัลเหมือนสมบัติ—but คนเงียบสงบ? เขาหยุดหลังจากสามครั้งแพ้—not เพราะยอมแพ้—but เพราะเขาfinallyได้ยินเสียงกลอง ในวัดแห่งเงาและแสงสีขาวของฟูซีวู การชนะไม่มีเสียงดัง—it ส่งเสียงกระซอก แม่มากล่าวไว้ว่า: ‘โชคที่ดีที่สุดไม่ได้ถูกชนะ—แต่อยู่ที่การเลือก’ ตอนนี้ฉันเล่นด้วยตาปิด—not เพื่อรางวัล…แต่เพื่อการปรากฏตัว คุณไม่จำเป็นหมุนครั้งเพิ่มเต็ม คุณแค่มีช่วงเวลาเงียบสงบหนึ่งเดียว—and จากนั้นจะรู้ทำไมคุณถูกสร้างมาให้เป็น祥瑞福王ถัดไป