จากนักเริ่มต้นสู่ฟูหวาง

ฉันเติบโตในวิกเกอร์พาร์ก ล้อมรอบเสียงเครื่องสล็อตและแสงโคมของเทศกาลปีใหม่จีน คุณตาสอนว่าดวงดาวคือศักดิส—จนฉันเข้าใจว่ามันไม่ใช่อย่างนั้น ปู่ของฉันอธิษฐานเพื่อพร; ฉันศึกษาความน่าจะในความเงียบ การเฉลเฟสต์ไม่ใช่เกมแห่งโอกาส—มันคือเกมแห่งรูปแบบ เริ่มต้นในฐานะผู้เริ่ม: เดินตาม ‘จวง’ หรือ ‘เซียน’ โดยเข้าใจผิดว่าปริมาณคือคุณธรรม แต่หลังสามสิบคืนที่โต๊ะ—กาแฟเย็นหน้าจอสลัว—ฉันเรียนรู้จังหวะ เขตนเอ็ดจ์? 45.8% โต๊ะข้าง? 44.6% มันไม่ใช่โชค มันคือเวลา รางวัลแท้จริงไม่ใช่มูลค่าแจ็คพอต—แต่มันคือช่วงหยุดระหว่างการเดินพนัน เมื่อหยุดไล่อารมณ์โปรโมชั่นและเริ่มมองเห็นผู้อื่นเปลี่ยนสามความพ่ายแพ้เป็นชัยชนะ—คุณจะเห็น: เสียงกลองไม่ใช่นอยซ์ มันคือลมหายใจ ฉันเลิกใช้ยูไนตี้เป็นเครื่องมือ และเริ่มใช้มันเป็นกระจก ปรัชญาการออกแบบของฉัน? “การเจรนาแบบแข่งขัน” การหมุนครั้งทุกครั้งเป็นเวทมนตร์; การพับทุกครั้ง เป็นลมหายใจ คุณไม่มีความจำเป็นเครดิต—you need less noise มาเข้าร่วมกับชุมชนฟ่องกวังใน春节: พยายามหาทองคำ? พยายามหาความเงียบ