คุณยังออนไลน์อยู่จริงๆ ไหม?

ผมเคยคิดว่าความสำเร็จในชีวิตคือการเดิมพันบนโชค—เหมือนเดิมพันในคาสิโนที่สว่างไสว แต่ตอนนี้ผมมองเห็นต่างหาก อัลกอริทึมไม่สนใจว่าคุณมีความสุข มันสนใจแค่ว่าคุณมีปฏิกิริยา ไลก์ของคุณไม่ใช่ความรัก—มันเป็นตัวเลข DMs ไม่ใช่บทสนทนาระหว่างคน—แต่เป็นห่วงวนแห่งการมีส่วนร่วม ผมเติบโตในบรูคลิน โดยแม่จาไมกาสอนผมว่าความเงียบอาจศักดี ส่วนพ่อเยอรมันชี้ให้ผมเห็นว่าโค้ดสามารถโกหัว เราเต้นไปกับแจ๊ซบนถนน แต่วันนี้เราเต้นไปกับกระแสข้อมูล—แต่ละพิงคือเสียงสะท้อนเปล่าว่าง ฉันติดตามรูปแบบ ‘庄闲’ ของตนเอง: การโพสต์สามครั้งโดยไม่มีคำตอบ? นั่นไม่ใช่เทรนด์—แต่มันคือการละเลย เงินธรรมเนื้อห้าเปอร์เซ็นต์สำหรับการมีส่วนร่วม? นั่นไม่ใช่ภาษี—แต่มันคือการขูดร้อง cุณคิดว่าตนเป็นส่วนหนึ่งของชุมชน? ไม่นะ คุณเป็นเพียงหนึ่งในฟีด เมื่อวานฉันเห็นใครบางคนโพสต์เซesionบำบัดของเขาแบบคาร์เซล: สภาพหกภาพใบหน้ายิ้มโดยไร้คำบรรยายใต้ เขาไม่อยากเชื่อมโยง—heอยากได้การยอมรับ ฉันหยุดเล่นแล้ว ow ผมออกแบบประสบการณ์ที่ถาม: เมื่อใดครั้งที่สุดท้ายที่คุณรู้สึกถูก ‘มองเห็น’? ไม่ใช่อย่างชอบใจ. ไม่อยากแชร์. แต่อยากถูกมองเห็น