คุณออนไลน์จริงๆ หรือเปล่า? 5 สัญญาณของความเหงียวยังดิจิทัล

ผมเคยคิดว่าการเลื่อนคือความสำเร็จ

ผมเติบโตในอพาร์ตเมนต์บรูคลินที่แม่สอนผมว่าความสุขคือพิธีกรรม และพ่อฝังความเงียบไว้ในตรรกะ เดิมผมเข้าใจว่าไลก์คือรัก—คอมเมนต์คือการเชื่อมต่อ แต่ตอนกลางคืนหนึ่งคืนหลังจากการสตรีมล้มเหลว ผมเข้าใจแล้ว: อัลกอริทึมไม่สนใจว่าคุณจะชนะ มันสนใจแค่ว่าคุณจะคลิก

สัญญาณที่ 1: การมีส่วนร่วมแบบเงียบ

โพสตของคุณได้ไลก์ 300 ครั้ง—แต่ไม่มี DM เลย คนไม่ถามว่าคุณเป็นใคร เครื่องหมายจำนวนสว่างสดใส แต่วิญญาณของคุณกลับเงียบเฉย เป็นเรื่องของการมีส่วนร่วม—แต่มันเป็นห้องสะท้อนดิจิตอล

สัญญาณที่ 2: พื้นฐานที่ไหลออก

คุณตั้งขอบเขตรายวันไว้ที่ \(800 เพื่อสร้างเนื้อหา—butใช้ \)1,200 เพื่อตามหาการยอมรับ การบอกตัวเองว่านี่เป็นแค่การทดลอง—butกระเป๋าของคุณกำลังเลือด เพราะอัลกอริทึมแปลงความสนใจให้เป็นสกุลเงิน

สัญญาณที่ 3: เฟสเตอร์ที่ไม่มีวันจบ

เหตุการณ์ช่วงเทศกาลกระตุ้นโบนัสแบบ “เวลาจำกัด”—เหมือนพลิกทรัพยากร มันทำให้คุณตามหาแจ๊กพอตเพราะระบบเคยสัญญาว่าจะเคาะประตู…—butมันไม่มีทางจบเลย

สัญญาณที่ 4: อุดฎีแห่ง "เฟ้งเหนียว luck"

คุณเชื่อว่า “โชค” ถูกฝังไว้ในเครื่อง—butโชคเป็นเพียงคำอ譬ายสำหรับการยอมจำนนทางเลือก การเดิมพันแต่ละครั้งเป็นคำขอภาวนาเบาบางซ่อนอยู่ระหว่างอัลกอริทึมและตนเอง

สัญญาณที่ 5: สหภาพที่มองไม่เห็นเธอ

คุณเข้าร่วม “ชุมชนแห่งแสง” โดยหวังจะเห็นผู้อื่น—their screenshots และหัวเราะพร้อมน้ำตา—butพวกเขาไม่มองเห็นเธอเลย เพราะเธอเงียบ…—notเพราะเธอดำรงอยู่…แต่เพราะพวกเขาเผล็กลืมไปแล้วว่าวิธีถูกมองเห็น

คุณไม่จำเป็นเพียงจุดมากกว่านี้

เราจำเป็นอะไรบางอย่างให้มันรู้สึกได้ ครั้งหน้าถัดไปเมื่อใดก็ตาม Fenuan Feast—not เป็นเกม—แต่อย่างพิธีกรรม—เราจะรู้จักตนเองจริงๆ