Game Experience
퓨니 페스트에서 울게 된 순간

퓨니 페스트에서 울게 된 순간: 디자이너가 말하는 운명, 의식, 디지털 놀이의 영혼
나는 게임에서 울 줄 알았지만, 실제로는 몰랐다.
시카고 남부의 어두운 아파트에서 헤드폰을 착용한 채 *퓨니 페스트*를 플레이하던 그 순간, 황금빛 빛줄기가 가상 사원을 스며들며 “행운의 승리”라는 붉은 글씨가 번쩍였다. 숨이 멈췄다.
승리했기 때문이 아니라, 왜 그런지 모를 ‘진실’을 느꼈기 때문이다.
UX 디자이너로서 감성적 연결을 추구해온 나는 기술에 영혼이 담겨야 한다고 믿었지만, 이 경험은 그것보다 더 깊었다.
한 장의 베팅에 담긴 무게
매번 *퓨니 페스트*에서 베팅할 때마다 단순한 데이터 처리가 아닌, 마치 의식처럼 느껴졌다. 카드가 뒤집히는 부드러운 소리, 보너스 라운드에서 파란 하늘이 축제의 금빛으로 변하는 전환—모두 하나의 예배처럼 느껴졌다. 무작위도 아니었고 기계적이지도 않았다.
처음엔 이상했다. 패배했을 때 가슴이 조이는 건 분노 때문도 아니었다. 오히려 슬픔이었다.
돈 때문이 아니라, 의미 때문이었다.
심리학적으로 말해 이는 ‘상징 체계에 대한 정서적 투자’다. 우리는 게임을 단순히 플레이하지 않는다. 자신을 그 안에 던져넣는다. 그리고 그 상징들이 살아 있다면? 마치 응답하는 것처럼 느껴진다.
전략 가이드보다 중요한 것들
공식 가이드에는 트렌드를 추적하고(8:1 배당률인데 확률은 9.5%), 자금 관리를 생일 선물 예산처럼 해야 한다고 쓰여 있다. 그런데 아무도 말하지 않는 것은 ‘전략은 논리만으로 이루어지지 않는다—사랑이다’는 점이다.
친구에게 경계를 설정하듯 베팅 계획을 세우면, 디지털 공간에서도 자기 존중을 실천하는 것이다. 그때 *퓨니 페스트*는 오락 이상의 존재가 된다: 즐거움으로 위장된 치유다.
그래서 내겐 책임 있는 게임 도구 사용은 돈 잃는 걸 걱정해서가 아니라, 계속되는 플레이 속에서 나 자신을 잃어버리는 걸 두려워해서였다.
문화가 게임 디자인에 중요한 이유 (내가 중국인이 아니어도)
정직하게 말하자면 나는 중국계가 아니다. 어머니는 거리등 아래 시를 썼고 아버지는 아침밥 먹기 전 코드를 고쳤다. 하지만 *퓨니 페스트*의 주제테마—”황금소 밤”, “사원 리듬 모드”—속을 걷던 순간 나는 마치 보이는 듯했다.
문화 Appropriation(남용)과는 다르게 이것은 상호 존중과 공감으로 만들어낸 인터랙티브한 경험이다. 개발팀은 단순히 드래곤 아이콘만 넣은 것이 아니라 감정적인 리듬까지 게임플레이에 녹여냈다:
- 승리를 앞두고 서서히 올라가는 긴장감 (가족 모임에서 기대감처럼)
- 패배 후 서서히 사라지는 조용함 (축하 이후 잠깐 쉬는 시간처럼) 모든 작은 신호들이 말한다: 넌 혼자가 아니야. 그것こそ 진정한 포용적 디자인이다—외형적인 포함뿐 아니라 마음 깊숙한 공감까지 담아내는 것이다. The reason players from Tokyo to Toronto share screenshots saying “I cried here.” Because we’re all reaching for connection—even online, even through code, even when no one else sees us.
NeonSky23
인기 댓글 (5)

Saya main Funi Feast sampe nangis… bukan karena kalah, tapi karena kartu berubah jadi wayang! Setiap kali menang, rasanya kayak ritual ibadah—tapi kalah? Itu like kehilangan diri sendiri. Unity nggak cukup, butuh soul! Dulu saya pikir game cuma hiburan, ternyata ini terapi pake lirik Jawa. Kapan lagi main? Nggak usaha uang… tapi usaha makna. Kamu juga pernah nangis gara-gara NPC yang bilang “saya nggak sendiri”? 😭 #FuniFeast #GameYangBermakna

अरे भाई! एक गेम में रोने का क्या मतलब? पर मैंने Funi Feast खेलते ही ‘लकी विन’ का स्क्रीन पर सुनहरा लिखावट के साथ महसूस किया…जैसे माँ की प्रार्थना हो।
मैंने समझा: ‘यह सिर्फ गेम है!’ पर मन बोला—’पर प्रतीक है!’ 😭
आपको कभी फुनी फेस्ट में किसी ‘गोल्डन ओक्स’ पर सिरदर्द हुआ? #फुनीफेस्ट #गेममेंआत्मा #डिजिटलआश्रय

Wkwk beneran nangis pas main Funi Feast! Padahal cuma menang kecil… tapi kok rasanya kayak dapet doa dari nenek waktu Lebaran? 😭
Yang bikin haru: setiap kali kartu putar, terasa kayak ritual khas keluarga—dari nada suara sampai warna lampu yang berubah perlahan.
Ternyata bukan uangnya yang bikin nyesek… tapi hati yang nyambung sama permainan.
Yuk share di kolom komentar: kamu pernah nangis karena menang game? 🥹 #GagalJadiJuara

I didn’t bet $500—I bet my therapist’s voicemail. When the cards flipped and that golden chime hit? I cried. Not because I lost… but because for once, the algorithm knew me.
Funi Feast isn’t a game—it’s a silent ritual where your grief gets rendered in UTF-8.
My dad writes calligraphy before breakfast. My mom runs a café where the Wi-Fi password is ‘I’m not alone.’
You’re not broken for playing—you’re broken for being seen.
(GIF suggestion: A single teardrop turning into a pixelated card that says “+1 empathy”)

Nung una kong nagsulat ng post sa Funi Feast… di ako akalain na iiyak! 😭 Pero nung mawala yung bet ko, bigla akong umiyak—hindi dahil sa pera, kundi dahil parang nabubuhos na sarili ko sa code! 🎮\nSabi nila: ‘Digital play is just logic.’ Eh sira? Ito’y spiritual ritual na may chime ng puso! \nSino ba ang tama? Sige, mag-share ka na rin ng screenshot mo… baka naman tayo’y magkakasundo sa virtual temple!