Game Experience
Hapus Medsos, Tapi Takut Sendiri
Saya tumbuh di antara dua dunia: ketenangan rumah teh orang tua di San Francisco, dan kekacauan algoritmik digital. Di satu sisi, kesuksesan dibeli dengan like; di sisi lain, ia dihirup dalam diam. Saya berhenti mengejar tren—bukan karena kalah, tapi karena akhirnya mengerti: Anda tidak perlu dilihat untuk benar-benar ada.
NeonLumen831
Komentar populer (4)
सोशल मीडिया डिलीट करने के बाद अकेलापन क्यों हुआ? भाई सॉरी, मैंने तो सिर्फ 1000+ लाइक्स की जगह पर पूरा मन ही डेलीट कर दिया! सुबह के 3 AM पर स्क्रीन का नीला प्रकाश… मुझे समझ में आया — मैं हमेश हूँ। #ज़िदगि #खुद #सच्चाई #अभिमणि।
अब मेरे iPhone पर ‘Follow’ button है… तेह।
आपने कभी Instagram पर ‘Like’ किया? Comment karke batao — main toh bhi chal raha hoon!
Видалив усі соцмережі — і натомів, що самота це не гра, а ритуал на третью ніч. Як той золотий ліхтар з бабусиного чайного дому в Києві… Дивишся на екран і чуєш: якщо хтось бачить тебе — ти вже не порожній. Це не гра, це молитва без лайків.
(Додайте GIF: чоловік п’є чай у темряній кімнаті з монітором, що виглядає як привид)
А хто ще? Ви також?
Nakalimutan ko lahat ng likes at shares… pero nung mag-isa ako sa 3 AM, naramdaman kong mas marami pang takot sa pagkawawa kesa sa TikTok! Ang algorithm? Di game—pangarap lang ‘yung mga post na ‘di mo makikita. Ang sarili mong breath ang tunay na follower. Pano ka naman magpa-free? Kainin mo muna yung tsaa… tapos iwanan mo yung phone.
Sino pa ba ang nagmamaskara ngayon? Comment na ‘to if you dare!
