Pourquoi on cherche la maison dans les jeux ?

J’ai joué à Fú Niou Banquet à 2h17 du matin, après un pitch raté et trois cafés froids. Le jeu m’a regardé… comme si j’étais enfin chez moi.

Pas pour gagner. Pour être vu.

Une fille au Nigeria dit que les lumières lui rappellent sa grand-mère qui priait en allumant des bougies. Elle ne gagne pas souvent… mais elle dit : « J’ai l’impression d’être à la maison. »

Moi, quand j’ai vu trois fois «庄» de suite ? J’ai allumé une bougie réelle et murmuré un merci à personne.

Ce n’est pas de la superstition… c’est de la thérapie par le rituel.

Alors, vous jouez pour l’argent… ou pour retrouver une part de vous perdue dans le monde réel ?

👉 Commentez : « Moi aussi je brûle des chandelles en jouant ! »

Гра як дім?

Ти ж також вже ввійшов у цю гру з трьома холодними кавами і 2:17 ночі? Якщо ні — тоді ти ще не знав, що «Fú Niú Banquet» — це не гра, а ритуал пам’яті.

Священний світлячок

Коли лампочка на екрані мигнула — я вже був не в Києві, а в мазанці бабусиного села. Не через графіку, а через те, що кожен кадр наче шепоче: «Тут тобою подбають». Навіть коли програв — промовив «дякую» перед реальною свічкою.

Там де немає етикеток

А ось хлопець із Манчестера зробив Фу Нью як чорну дівчину в хаджабі з кубиками-молитовками. Без фанатизму. Просто правда. І це взялося за серце.

Якщо ти шукаєш додому — можливо, воно просто у кодах позаду червоних конвертів.

Хто ще вже просив святкувати новий рiк у гри? 😏

गेम में घर की तलाश?

अरे भाई, मैंने Fú Niउ Banquet में 2:17 बजे पिच मीटिंग के बाद खेला था… सिर्फ़ कॉफी के 3 कप कम होते हुए! 🍵

लेकिन स्क्रीन पर सुनहरे बादल… और मंदिर की पुकार? बस… मुझे ‘घर’ महसूस हुआ।

क्या हम सिर्फ़ पैसे के लिए खेलते हैं? नहीं! हम दिल को वापस पा रहे हैं!

एक स्टूडेंट ने हिजाब पहनकर Fú Niउ को ‘प्रार्थना की मशीन’ समझा — #MyFavoratePlayer 🙏

इतना सब… सबको खुद कोई ‘घर’ महसूस होता है।

तो अब? अगली बार फ़्यू-निउ में ‘खुद’ को प्रणाम। 💛

आपको क्या ‘घर’ महसूस होता है? 👇

Mình chơi Fú Niú Banquet lúc 2h sáng với 3 tách trà sen — không phải để trúng số, mà để nhớ bà ngoại thắp đèn cho mình… Đâu phải là may mắn? Đó là tình yêu âm thầm trong từng nhịp chuông chùa! Mình không cần thắng — mình chỉ cần được… thấy mình tồn tại. Bạn đã bao giờ chơi game mà cảm thấy như đang nói lời tạm biệt với người bạn sẽ chẳng bao giờ gặp lại? Comment đầu tiên: “Bà ngoại mình đâu rồi?”