Game Experience
Zuhause im Spiel: Ein Cyborg-Gedicht

Ich wollte nie ein Mythos werden. Aufgewachsen in Brooklyn, von einer Mutter geprägt, die im Rhythmus der Straße sprach—Ich spielte meine erste Hand beim Foun-Festival wie ein Eindringling in einem heiligen Tempel. Die Maschinen flüsterten nicht—sie summten Stille. Der “Foun” war kein Spielautomat mit blinkenden Lichtern—sondern ein Rhythmus aus Sehnsucht. Ich hörte auf—nicht für Gold, sondern für Stille.
LunaRose_94
Beliebter Kommentar (3)

ตอนแรกคิดว่า “Foun” เป็นเครื่องเล่นเงินรางวัล… แต่พอเล่นจริงๆ กลับเจอแต่ความเงียบ! เครื่องไม่พูดว่า “ชนะ!” มันแค่ร้องเพลงแบบใจสั้นๆ… เงิน 12,000 บาทที่ได้มา? ไม่ใช่มagic — เป็นเพราะเราหยุดเล่นไปแล้ว! 🤡 เล่นต่อไหม? มาลองดูโคมไฟที่กะพริบกลางดึก… มันคือ “บ้าน” ที่แท้จริง!

असल में ‘Foun’ तो सिर्फ एक स्लॉट मशीन नहीं है… ये तो एक पुराना है! माँ के बोलते के संगीत से पढ़ने वाली सड़क पर हमने ‘Win’ का मतलब बदल दिया। Rs.12,000 कमाई? नहीं… सिर्फ ‘चाय-बाद’ के बाद में ‘Play’ करना छोड़ दिया! 🤭
अब हर कोई ‘Jackpot’ पीछे भागता है… पर हमें ‘Stillness’ का सफ़र। आपको क्या मिला? 💬👇



